یکی از مادران می گوید که از اینکه به بچه هایش اجازه می داد بازی های ویدیویی آنلاین بازی کنند، احساس گناه می کرد. اما بعد متوجه شد که در این فرآیند چقدر در مورد آنها یاد می گیرد.

مانند بسیاری از والدین، من با فورتنایت، بازی ویدیویی چندنفره که فرزندانم و دوستانشان به آن وسواس دارند، رابطه عشق و نفرت دارم. اما از آنجایی که اکنون در سومین سال از یک بیماری همه‌گیر غیرقابل تحمل هستیم که تاریخ‌های بازی حضوری را عملاً منسوخ کرده است، نمی‌توانم جنبه‌های مثبت اجازه دادن به بچه‌هایم را انکار کنم. یعنی دریچه ای به من می دهد که چگونه با دوستانشان تعامل دارند.

همانطور که زمستان - و موج Omicron - بیداد می کرد، بیشتر بعدازظهرها و آخر هفته ها پسر 10 ساله و دختر 7 ساله من را در مقابل دستگاه های بازی مربوطه خود می دیدند که سعی می کردند با دوستان خود "جهان را نجات دهند" ( برخی از آنها در نزدیکی خیابان ما زندگی می کنند). من اغلب در گوشه گوش بودم. وقتی تأیید کردم که آنها با کسی که ما در زندگی واقعی می‌شناسیم بازی می‌کنند، کارم را ادامه می‌دهم.

اما من تکه هایی از مکالمات آنها را گرفتم که هم سرگرم کننده و هم چشم نواز است. دختر من و دوستش دوست دارند شهرهای خود را در حالت خلاقانه فورتنایت بسازند، جایی که با هم قهوه می نوشند، به مرکز خرید می روند و در محل برگر محلی کار می کنند - شاید پیشگویی از سال های نوجوانی آنها باشد. پسرم اغلب در تیم‌هایی بازی می‌کند که شامل دوستانی از جنبه‌های مختلف زندگی‌اش می‌شود - هم تیمی‌های بیسبال، همکلاسی‌هایش، و بهترین‌هایش که به مدارس مختلف می‌روند - و من از شنیدن استراتژی‌های آنها با هم در حالی که در زمین هر فصل جدید حرکت می‌کنند لذت می‌برم.

موقعیت‌هایی وجود داشته که باعث توقف من شده است، مانند زمانی که شنیدم پسرم تشخیص می‌دهد یکی از همکلاسی‌هایش «مشکلات خشم» دارد یا وقتی پسری در گروهی که بچه‌هایم با آن بازی می‌کردند، یکی از دخترها را «دختر» خطاب کرد. همچنین استفاده گاه به گاه از کلمات "سمی" وجود دارد، که پسرم و دوستانش آن را برای هر کسی که حرفی می‌زند که حتی از راه دور ناخوشایند است، به کار می‌برند، و "خشمگین" برای توصیف کودکی استفاده می‌شود که وقتی بازی به نتیجه نمی‌رسد، ناراحت می‌شود. مسیر. از آنجایی که من اساساً در حال استراق سمع این مبادلات هستم، نمی‌دانم چه زمانی - یا حتی اگر - باید مداخله کنم. دخترم اغلب وقتی از درگیری هایی که به وجود می آید ناراحت می شود از من کمک می خواهد (مخصوصاً وقتی مادر بچه هایی که با آنها بازی می کند دوستان من هستند). آیا قوانین بازی های حضوری در مورد بازی های آنلاین صدق می کند؟

بگذارید بچه ها یاد بگیرند که چگونه مسائل را خودشان حل کنند

به گفته رندی پوچتر، دکترای روانشناس بالینی در مرکز مطالعات کودک و استادیار بالینی در بخش روانپزشکی کودکان و نوجوانان در NYU Langone Health در شهر نیویورک، در بیشتر موارد، بله. او می‌گوید: «مانند یک بازی حضوری، ما معمولاً نمی‌خواهیم مداخله کنیم مگر اینکه یک نگرانی ایمنی وجود داشته باشد. ما می‌خواهیم بچه‌ها خودشان مسیریابی کنند و مشکلات را حل کنند. اما والدین می‌توانند به فرزندانشان کمک کنند تا بفهمند مشکل چیست و چگونه آن را حل کنند.»

برای بچه های کوچکتر، این ممکن است شامل ایفای نقش یا دادن زبان مورد نیاز برای برقراری ارتباط با دوستانشان باشد. دکتر کریستینا میرتس، دانشیار کالج آموزش در دانشگاه میشیگان شرقی، می‌گوید: «بچه‌های کوچک‌تر هنوز در حال تلاش برای حل تعارض هستند و گاهی اوقات بیان احساساتشان در قالب کلمات آسان نیست. می افزاید که این امر به ویژه با توجه به همه فرصت های اجتماعی از دست رفته که بیماری همه گیر ایجاد کرده است، صادق است. او پیشنهاد می‌کند از بچه‌هایتان بپرسید که وقتی دوستشان کارهای خاصی انجام می‌دهد چه احساسی دارند و آنها را تشویق کنید تا از عباراتی مانند «وقتی X را انجام می‌دهید، احساس بدی به من دست می‌دهد» یا «وقتی با شما به اشتراک می‌گذاریم بیشتر لذت می‌برم».

چه زمانی – و چگونه – مداخله کنیم

دکتر پوچتر می‌گوید: اگر با وجود تلاش‌های فرزندتان، مشکل همچنان ادامه دارد و شما با والدین دیگر رابطه دارید، مشکلی نیست که با آنها نیز صحبت کنید. بچه ها همچنین می توانند شخص دیگری را برای بازی با او پیدا کنند، استراتژی که من اغلب آن را تشویق می کنم.

برای بچه‌های بزرگ‌تر، که ممکن است از استراق سمع والدین استقبال نکنند، دکتر پوچتار می‌گوید اتخاذ رویکرد کنجکاوانه کلیدی است. به عنوان مثال، من نگران بودم که ارزیابی پسرم از عصبانیت دوستش هنگام بازی Fortnite ممکن است بر روابط آنها در زندگی واقعی تأثیر بگذارد. (همچنین تعجب کردم که او از کجا می دانست که اصطلاح «مسائل خشم» به چه معناست.) دکتر پوچتر می گوید: «شما می خواهید با کنجکاوی به آن بپردازید، نه قضاوت یا فرض. توضیح دهید که مردم می توانند بیش از حد وارد یک بازی شوند و این در مورد آنها [به عنوان افراد] معنی ندارد."

همچنین مهم است که احساسات فرزندتان را تأیید کنید. او می‌گوید: «وقتی دوستانشان از مرز عبور می‌کنند، به آنها اجازه داده می‌شود که آن را دوست نداشته باشند. اما شما می توانید به آنها کمک کنید تا آن را در چارچوب بازی درک کنند و آن را خیلی شخصی نگیرند.

زمان صفحه نمایش برخی از مزایای یادگیری عاطفی اجتماعی را ارائه می دهد

در حالی که همه ما از مضرات استفاده بیش از حد از صفحه نمایش آگاه هستیم، این بازی‌ها برای والدین و بچه‌ها راه نجاتی در طول همه‌گیری بوده است. جدای از ارتباطات اجتماعی، بسیاری از بازی‌های چندنفره از استراتژی‌های اجتماعی تقلید می‌کنند که اگر بچه‌ها حضوری بازی می‌کردند، می‌توانستیم از آنها استفاده کنند. دکتر پوچتر می گوید: «شباهت هایی با آنچه که اگر بچه ها یک بازی زمین بازی را سازماندهی می کردند، ببینیم، وجود دارد. پویایی گروه، چگونه می توان همه را در بر گرفت یا زمانی که بچه ها می خواهند چیزهای مختلف بازی کنند، با آن رفتار کنیم.

دکتر میرتز می‌گوید که این بازی‌ها همچنین به بچه‌ها کمک می‌کنند تا یک «فرهنگ همسالان» را پرورش دهند، جایی که آنها زبان خود را دارند (استفاده از کلمه سمی)، ارزش‌ها و روال‌های روزمره. او می‌گوید: «آنها می‌توانند چیزی را برای خود خلق کنند که مهم است.

از طریق آن صحبت کنید

به عنوان یک پدر و مادر، سعی می کنم لحظات قابل آموزش را در جایی که بتوانم پیدا کنم. وقتی حادثه b-word اتفاق افتاد، فرصتی بود تا به پسرم توضیح دهم که چرا این کلمه بی احترامی است. همچنین مشاهده رفتار فرزندانمان هنگامی که فکر می کنند ما تماشا نمی کنیم، رضایت بخش است. یکی از دوستان مادرم به من گفت: «پسرم قبل از همه گیری خیلی خجالتی بود. "حالا او هدفون و میکروفون کوچکش را روشن کرده است و دستورات را فریاد می‌زند. و دوستانش به دستور او عمل می‌کنند!"

با گرم شدن هوا و باز شدن دوباره جهان، امیدوارم که تعادل بین تاریخ های بازی حضوری و آنلاین بار دیگر به تاریخ قبلی تغییر کند. اما از ساعت‌های بی‌شماری که فرزندانم در این دنیای مجازی گذرانده‌اند - یا موقعیتی که به من داده شده است، پشیمان نیستم. اما رها کردن نمایشگرها برای بازی در فضای باز یک تغییر خوشایند خواهد بود. و اگر مهارت هایی را که در زمانی که در مقابلشان بودند به کار گیرند، حتی بهتر است.

نویسنده و مترجم : علی اصغر علی زاده 

منبع وبسایت todaysparent